Chaos en genieten
Door: Babette
Blijf op de hoogte en volg Babette
23 April 2015 | Nepal, Kathmandu
Namaste!
Hier zit ik dan, in Nepal. Om precies te zijn in mijn kamertje met Tessa naast me in mijn gast gezin (mijn pariwaar voor de komende 2 maanden) in een wijkje genaamd Pepsi Cola.
Twee dagen woon ik nu hier, maar het lijkt veel langer. Ik ga proberen mijn ervaringen die ik nu al heb opgedaan en mijn avonturen die ik nu al heb beleefd te verwoorden voor jullie, te beginnen met de vlucht.
JEEEZUS wat hebben Tessa en ik bang in het vliegtuig gezeten net boven Kathmandu. Toen we net de lucht in waren na 6 uur wachten in Dubai werd ons verteld dat er een onweersbui boven Kathmandu hing maar dat die niet voor problemen ging zorgen tegen de tijd dat we daar aankwamen (3,5 uur later). Eenmaal op de plek aangekomen waar de onweersbui niet meer zou zijn werd duidelijk dat die er nog wel was. Een paar minuten voordat we dit realiseerde hebben we onze ogen nog uitgekeken naar de prachtige wolken die we uit ons vliegtuigraampje zagen. Maar toen we eenmaal door die wolken naar beneden daalde begon de hel, een en al heftige turbulentie en een donker zwart gat als je naar buiten keek. Geloof me dit is super angstaanjagend als je door alle raampjes alleen maar zwart ziet en het vliegtuig beweegt als een gek. Om het nog wat spectaculairder te maken zagen we zo om de minuut een bliksemschicht voor bij komen. Dit duurde ongeveer 20 minuten waarna we in een keer de landingsbaan zagen en veilig op de grond stonden.
Grappig licht puntje; tussen deze heftige en angstige gevoelens hebben we nog wel een nummer en email adres van een Nepalees kunnen scoren, presteren onder druk noemen we dit ook wel.
Eenmaal aangekomen op een vliegveld wat er totaal niet zo uit zag (het leek meer een beetje op een oud school gebouw) hadden we al snel ons visum gecontroleerd en onze backpacks op onze rug. Een paar minuten later zaten we dan ook in een super old school linksrijdend busje (voor ons een old school busje, hier gewoon heel normaal) die ons naar het hotel zou brengen. Alle chaotischheid en getoeter lieten we voor wat het was aangezien onze moeheid het overnam.
Eenmaal aangekomen op de plek der bestemming kwamen we erachter dat we niet in de woonkamer van het hotel stonden maar in die van ons gastgezin, klein omkeerpuntje!
Meteen werden we hartelijk ontvangen door onze aama Pura en babaa Ketchup (zo spreek je het uit geen idee hoe je het schrijft). Ik voelde me meteen op mijn gemak en alsof het niet beter kon, we mochten meteen aanschuiven aan tafel om onze eerste keer Dahl Bath te proeven.
Na onze vingers te hebben afgelikt baande we onze weg in dit grote huis naar ons kamertje. Waar we samen stuk gaan om het feit dat het veel luxer is dan dat we ooit hadden verwacht. We hebben ons eigen kamertje met bedden en een matras, een normale wc en douche en een balkonnetje. Samen staan Tessa en ik op het balkon in stilte de reis en het uitzicht in ons op te nemen.
De volgende ochtend wordt ik niet uitgerust maar wel voldaan wakker met het kussentje en het deken die we van het Emirates vliegtuig hebben gestolen, klaar voor ons eerste Nepalese ontbijt! Dit was heftig, Dahl Bath en Roti om acht uur 's ochtends (dus eigenlijk 4 uur 's nachts) is geen pretje, maar wel lekker!
Om 10 uur werden we opgehaald door Manita en Bishal, twee medewerkers van de VSN. Eenmaal aangekomen bij de VSN office krijgen we onze eerste les Nepali, dit vond ik erg leuk om te doen!
Na onze vreemde taal les hebben we onze eerste cultuurshock meegemaakt; het openbaar vervoer in Kathmandu. Jeeeeeeeeetje, je denkt dat je jezelf voorbereidt op drukte, chaos en viezigheid maar hier kun je je niet op voorbereiden als je het nog nooit hebt meegemaakt. Ik heb mijn ogen uitgekeken op straat, geweldig! Iedereen doet maar wat, er is enorm veel lawaai, stank, chaos en koeien. Gewoon zo op de snelweg, net zoals de fietsen, voetgangers, kleine kinderen en de conducteurs van de bussen die half eruit hangen (samen met de mensen die eigenlijk niet meer in de bus passen). Als je denkt oke nu is de bus echt vol en er kan niemand meer bij, worden er zo makkelijk nog 3 mensen bij gepropt. Daarbij betaal je de conducteur achter af, goed vertrouwen hebben ze hier in de mens.
Midden in alle chaos van Kathmandu staat daar de grootste Stupa (buddistische tempel) van Azië. Zeer indrukwekkend, we zien veel bedelaars, werkers aan de stoep, monniken, locals en toeristen. We moeten clockwise om de Stupa heen lopen, zodat we met onze rechter hand te tollen kunnen draaien die om de Stupa zijn heen gebouwd. De Stupa is omringt met leuke (wel toeristische) winkeltjes die vol hangen met de mooiste sieraden!!! Ik heb mijn ogen uitgekeken en kwam tot de conclusie dat ik waarschijnlijk als een jewerly doos thuis kom.
Daarbij, de BESTE lunch ooit gehad. Momo's waaaaaaauuuuuw, wat een heerlijkheid. Dit is een soort deeg met groentes en kaas erin (kan ook met kip of beef maarja, ik heb mezelf beloofd vegetariër te worden hiero) dat gestoofd wordt.
'S avonds in het gastgezin een super leuk diner gehad met 3 Chinese jongens, één Duitse 80(!) jarige vrouw en een super arrogante Amerikaan die ook in het gastgezin verblijven. We hebben met onze handen de Dahl Bath naar binnen gewerkt, hoe tof!
Voor het slapen gaan mijn Nepalese naam gekregen; Babita!
Na wat beter geslapen te hebben (wat best een kunst is met het geluid van getoeter, vliegtuigen die opstijgen en neer komen, honden die ADHD hebben en jongetjes die om 7 uur 's ochtends luidruchtig gaan judoën), lopen we naar het VSN office toe voor onze tweede les Nepali, deze keer een stuk lastiger te begrijpen en uit te spreken! Na een rondleiding te hebben gehad in de orphanages, de school en de women centre die de VSN heeft opgezet in Pepsi Cola besluiten we onze wijk beter te leren kennen. Als we over straat lopen worden we door bijna iedereen achter na gekeken en sommige groeten ons enthousiast. Na ongeveer 10 minuutjes lopen komen we een beetje buiten de wijk en hebben we genoten van de schaduw en de rust de we vonden met als uitzicht de Himalaya bergen en koeien. Wat wil een mens nog meer :)
Morgen laatste dagje Nepali les en sight seeing, zaterdag is onze holiday (ze hebben hier één dag weekend en dat noemen ze national holiday) en zondag beginnen we met ons project, spannend!!
Nog een beetje twijfelend of ik de wifi in het gast gezin nu wel of niet waardeer, maak ik mijn reisverslag bij deze af want nu ik zo terug scroll heb ik toch al een hele hoop woorden getypt, sorry daar voor!
Lieeeeefde vanuit Nepal xxxxxxxxxxxxxxx
Hier zit ik dan, in Nepal. Om precies te zijn in mijn kamertje met Tessa naast me in mijn gast gezin (mijn pariwaar voor de komende 2 maanden) in een wijkje genaamd Pepsi Cola.
Twee dagen woon ik nu hier, maar het lijkt veel langer. Ik ga proberen mijn ervaringen die ik nu al heb opgedaan en mijn avonturen die ik nu al heb beleefd te verwoorden voor jullie, te beginnen met de vlucht.
JEEEZUS wat hebben Tessa en ik bang in het vliegtuig gezeten net boven Kathmandu. Toen we net de lucht in waren na 6 uur wachten in Dubai werd ons verteld dat er een onweersbui boven Kathmandu hing maar dat die niet voor problemen ging zorgen tegen de tijd dat we daar aankwamen (3,5 uur later). Eenmaal op de plek aangekomen waar de onweersbui niet meer zou zijn werd duidelijk dat die er nog wel was. Een paar minuten voordat we dit realiseerde hebben we onze ogen nog uitgekeken naar de prachtige wolken die we uit ons vliegtuigraampje zagen. Maar toen we eenmaal door die wolken naar beneden daalde begon de hel, een en al heftige turbulentie en een donker zwart gat als je naar buiten keek. Geloof me dit is super angstaanjagend als je door alle raampjes alleen maar zwart ziet en het vliegtuig beweegt als een gek. Om het nog wat spectaculairder te maken zagen we zo om de minuut een bliksemschicht voor bij komen. Dit duurde ongeveer 20 minuten waarna we in een keer de landingsbaan zagen en veilig op de grond stonden.
Grappig licht puntje; tussen deze heftige en angstige gevoelens hebben we nog wel een nummer en email adres van een Nepalees kunnen scoren, presteren onder druk noemen we dit ook wel.
Eenmaal aangekomen op een vliegveld wat er totaal niet zo uit zag (het leek meer een beetje op een oud school gebouw) hadden we al snel ons visum gecontroleerd en onze backpacks op onze rug. Een paar minuten later zaten we dan ook in een super old school linksrijdend busje (voor ons een old school busje, hier gewoon heel normaal) die ons naar het hotel zou brengen. Alle chaotischheid en getoeter lieten we voor wat het was aangezien onze moeheid het overnam.
Eenmaal aangekomen op de plek der bestemming kwamen we erachter dat we niet in de woonkamer van het hotel stonden maar in die van ons gastgezin, klein omkeerpuntje!
Meteen werden we hartelijk ontvangen door onze aama Pura en babaa Ketchup (zo spreek je het uit geen idee hoe je het schrijft). Ik voelde me meteen op mijn gemak en alsof het niet beter kon, we mochten meteen aanschuiven aan tafel om onze eerste keer Dahl Bath te proeven.
Na onze vingers te hebben afgelikt baande we onze weg in dit grote huis naar ons kamertje. Waar we samen stuk gaan om het feit dat het veel luxer is dan dat we ooit hadden verwacht. We hebben ons eigen kamertje met bedden en een matras, een normale wc en douche en een balkonnetje. Samen staan Tessa en ik op het balkon in stilte de reis en het uitzicht in ons op te nemen.
De volgende ochtend wordt ik niet uitgerust maar wel voldaan wakker met het kussentje en het deken die we van het Emirates vliegtuig hebben gestolen, klaar voor ons eerste Nepalese ontbijt! Dit was heftig, Dahl Bath en Roti om acht uur 's ochtends (dus eigenlijk 4 uur 's nachts) is geen pretje, maar wel lekker!
Om 10 uur werden we opgehaald door Manita en Bishal, twee medewerkers van de VSN. Eenmaal aangekomen bij de VSN office krijgen we onze eerste les Nepali, dit vond ik erg leuk om te doen!
Na onze vreemde taal les hebben we onze eerste cultuurshock meegemaakt; het openbaar vervoer in Kathmandu. Jeeeeeeeeetje, je denkt dat je jezelf voorbereidt op drukte, chaos en viezigheid maar hier kun je je niet op voorbereiden als je het nog nooit hebt meegemaakt. Ik heb mijn ogen uitgekeken op straat, geweldig! Iedereen doet maar wat, er is enorm veel lawaai, stank, chaos en koeien. Gewoon zo op de snelweg, net zoals de fietsen, voetgangers, kleine kinderen en de conducteurs van de bussen die half eruit hangen (samen met de mensen die eigenlijk niet meer in de bus passen). Als je denkt oke nu is de bus echt vol en er kan niemand meer bij, worden er zo makkelijk nog 3 mensen bij gepropt. Daarbij betaal je de conducteur achter af, goed vertrouwen hebben ze hier in de mens.
Midden in alle chaos van Kathmandu staat daar de grootste Stupa (buddistische tempel) van Azië. Zeer indrukwekkend, we zien veel bedelaars, werkers aan de stoep, monniken, locals en toeristen. We moeten clockwise om de Stupa heen lopen, zodat we met onze rechter hand te tollen kunnen draaien die om de Stupa zijn heen gebouwd. De Stupa is omringt met leuke (wel toeristische) winkeltjes die vol hangen met de mooiste sieraden!!! Ik heb mijn ogen uitgekeken en kwam tot de conclusie dat ik waarschijnlijk als een jewerly doos thuis kom.
Daarbij, de BESTE lunch ooit gehad. Momo's waaaaaaauuuuuw, wat een heerlijkheid. Dit is een soort deeg met groentes en kaas erin (kan ook met kip of beef maarja, ik heb mezelf beloofd vegetariër te worden hiero) dat gestoofd wordt.
'S avonds in het gastgezin een super leuk diner gehad met 3 Chinese jongens, één Duitse 80(!) jarige vrouw en een super arrogante Amerikaan die ook in het gastgezin verblijven. We hebben met onze handen de Dahl Bath naar binnen gewerkt, hoe tof!
Voor het slapen gaan mijn Nepalese naam gekregen; Babita!
Na wat beter geslapen te hebben (wat best een kunst is met het geluid van getoeter, vliegtuigen die opstijgen en neer komen, honden die ADHD hebben en jongetjes die om 7 uur 's ochtends luidruchtig gaan judoën), lopen we naar het VSN office toe voor onze tweede les Nepali, deze keer een stuk lastiger te begrijpen en uit te spreken! Na een rondleiding te hebben gehad in de orphanages, de school en de women centre die de VSN heeft opgezet in Pepsi Cola besluiten we onze wijk beter te leren kennen. Als we over straat lopen worden we door bijna iedereen achter na gekeken en sommige groeten ons enthousiast. Na ongeveer 10 minuutjes lopen komen we een beetje buiten de wijk en hebben we genoten van de schaduw en de rust de we vonden met als uitzicht de Himalaya bergen en koeien. Wat wil een mens nog meer :)
Morgen laatste dagje Nepali les en sight seeing, zaterdag is onze holiday (ze hebben hier één dag weekend en dat noemen ze national holiday) en zondag beginnen we met ons project, spannend!!
Nog een beetje twijfelend of ik de wifi in het gast gezin nu wel of niet waardeer, maak ik mijn reisverslag bij deze af want nu ik zo terug scroll heb ik toch al een hele hoop woorden getypt, sorry daar voor!
Lieeeeefde vanuit Nepal xxxxxxxxxxxxxxx
-
23 April 2015 - 19:34
Anne:
Wauw!! Wat een tof eerste verhaal! Je beschrijft het echt heel leuk en levendig.
What the hell dat vliegtuig!! Mega eng, gelukkig is alles goed gegaan.
Als ik jou zo hoor is Nepal viezer en drukker dan Thailand?
Heel veel succes en plezier nog in Pepsi Cola ;) Ik ben trots op jou!!!
Liefs, kus, knuffel
PS dat lange verhaal is juist leuk :) -
23 April 2015 - 19:34
Anne:
Wauw!! Wat een tof eerste verhaal! Je beschrijft het echt heel leuk en levendig.
What the hell dat vliegtuig!! Mega eng, gelukkig is alles goed gegaan.
Als ik jou zo hoor is Nepal viezer en drukker dan Thailand?
Heel veel succes en plezier nog in Pepsi Cola ;) Ik ben trots op jou!!!
Liefs, kus, knuffel
PS dat lange verhaal is juist leuk :) -
23 April 2015 - 19:34
Anne:
Wauw!! Wat een tof eerste verhaal! Je beschrijft het echt heel leuk en levendig.
What the hell dat vliegtuig!! Mega eng, gelukkig is alles goed gegaan.
Als ik jou zo hoor is Nepal viezer en drukker dan Thailand?
Heel veel succes en plezier nog in Pepsi Cola ;) Ik ben trots op jou!!!
Liefs, kus, knuffel
PS dat lange verhaal is juist leuk :) -
23 April 2015 - 19:40
Mama:
Ha Babita, een heel leuk beeldend verslag geschreven. En die onweersbui......geen pretje pff.
Fijn dat je het verder goed naar je zin hebt en veel indrukken op doet. Ik kan me inderdaad de chaos, geuren en alles niet voorstellen, maar door jou verslag komt het wel dichterbij.
Maak er een mooie tijd van. Dikke knuf, liefs mama -
23 April 2015 - 19:57
Martien:
Mooi om te lezen Babita! Ver weg, maar op deze manier toch dichtbij.
-
23 April 2015 - 20:36
Naomi Woolfitt:
Super leuk dat je toch een reisverslag geeft! Klinkt eng dat vliegtuig, maar wel weer een ervaring rijker! Wauw die chaos die je beschrijft in Karhmandu! Het eten klinkt lekker! Succes vanaf zondag! Ik ben het met Anne eens, lange verhalen zijn leuk om te lezen :) heel veel succes en plezier daar!! groetjes Naomi (vriendin van Anne) -
23 April 2015 - 22:18
Ans Duijghuisen:
Wat een leuke naam, Babita. Past wel bij je. Leuk dat je ons zo op de hoogte brengt. Succes met alle nieuwe indrukken. Veel plezier. xxx Ans. -
24 April 2015 - 09:33
Annemieke:
Dag Babita, mooie naam hoor!
Doodeng dat landen in onweer, maar gelukkig alles goed gegaan.
Heel leuk om je lange verhaal te lezen hoor!! Ga zo door.
Heb veel plezier, dikke kus van ons Colin en Annemieke -
25 April 2015 - 09:16
Joost Van Wijchen:
Prachtig geschreven je neemt ons echt mee! en wat een avontuur!!
Groeten Joost -
25 April 2015 - 10:50
Ricky :
Je hebt dit prachtig geschreven. Heel levendig, ik zat op het puntje van mijn stoel zo spannend!
Ik hoorde net dat het allemaal helaas nog spannender is geworden door de aardbeving.
Ik hoop dat alles goed met je gaat en dat je kunt genieten van je reis.
Dikke knuffel Ricky,Rene en Jelka -
25 April 2015 - 12:35
Henk Biemans:
Lieve Babs,
Erg bedankt voor je bericht dat je samen met Tessa veilig en ongedeerd bent na de aardbeving van vanmorgen in Kathmandu.
Ik zal vanaf nu inderdaad de eerste contactpersoon voor je zijn en heb regie in alle contacten die er maar nodig zijn. Voor iedereen die dit leest: geen paniek en geen bericht is goed bericht!
Mocht je vragen of contacten wensen of info over de laatste stand van zaken contact mij dan !!!
Mijn gegevens zijn Henk Biemans (vader van Babette), +31 6 22813649 mailto: hjmbiemans@gmail.com
Adres: Asterstraat 5 5342 BL Oss 0412-651545 -
26 April 2015 - 07:43
Henk Biemans:
Dag allemaal voor laatste update:
Zojuist contact met Babette gehad die al met SOS alarmcentrale in contact staat om vandaag of morgen terug te vliegen samen met Tessa naar Nederland. Het kan niet anders nu.
Omdat ze batterij moet sparen voor contacten met SOS alarmcentrale is het verzoek aan iedereen om nu even geen telefoontjes naar Babette te doen uitgaan. Als ze in Europa aankomst kun je haar overspoelen, graag zelfs...
Henk Biemans -
26 April 2015 - 08:08
Henk Biemans:
Babette en Tessa vliegen dinsdag 28-4 van Kathmandu naar Amsterdam (via Istanboel) en ze komen om 17.10 op Schiphol aan. Dit is de planning. Fijn zo'n bericht.
Henk Biemans -
26 April 2015 - 09:57
Geert:
Hi, we zien er naar uit om haar weer gezond en wel terug te zien.
Na zo'n ervaring zal er wel behoefte zijn aan een veilige baken.
Tjonge, jonge. Zo'n mooi begin en dan zo'n einde.
De natuur blijkt onvoorspelbaar en dan wordt onze nietigheid maar weer eens bevestigd.
Babette als je dit leest, toi-toi-toi en goede terugvlucht.
Hopelijk kun je het straks een beetje achter je laten en nieuwe plannen maken om je leven kleur te geven.
Groetjes Geert (oom) -
26 April 2015 - 11:46
Annemieke:
Beste Henk, heel fijn om te lezen dat Babette weer snel naar huis komt!!
Babette, ik denk dat als je dit leest dat je niet meer in Nepal zal zijn. Wat erg dat je stage zo moet eindigen, maar wat zijn wij blij dat jullie er heelhuids vanaf gekomen zijn. Dikke kus Colin en Annemieke -
26 April 2015 - 12:27
Jolanda:
Lieve Babette en familie, wat zijn we blij hier om te horen dat je ongedeerd bent, gelukkig!!! Wel heel rot voor je dat je avontuur nu al moet stoppen voordat het amper begonnen is, hopelijk komen er nog andere mogelijkheden, maar eerst maar eens even bijkomen hiervan! We wensen je een goede vlucht naar huis, en een dikke knuffel van Yolijn, Yade, Ad en Jolanda
-
26 April 2015 - 12:27
Jolanda:
Lieve Babette en familie, wat zijn we blij hier om te horen dat je ongedeerd bent, gelukkig!!! Wel heel rot voor je dat je avontuur nu al moet stoppen voordat het amper begonnen is, hopelijk komen er nog andere mogelijkheden, maar eerst maar eens even bijkomen hiervan! We wensen je een goede vlucht naar huis, en een dikke knuffel van Yolijn, Yade, Ad en Jolanda
-
26 April 2015 - 13:03
Toon En Ans Biemans:
lieve babette
vanmorgen opgestaan en meteen gekeken hoe het met je was.
toen ik het las, wist ik meteen dat dit bericht het mooiste verjaardagskado was dat ik vandaag zou krijgen!!!!!
wij wensen je een goede terugreis, en snel tot ziens.
ome toon en tante ans. -
28 April 2015 - 11:02
Henk Biemans:
Laatste update
Babette heeft vanmorgen kunnen inchecken en is douane en alles in Kathmandu gepasseerd. Ondertussen vliegt ze al boven Turkije en de verwachting is dat Schiphol volgens schema haalbaar is vandaag!!
-
28 April 2015 - 18:34
Hetty:
Jeetje Babette, wat fijn dat je weer veilig en "ongedeerd" thuis bent!! -
29 April 2015 - 13:01
Henk Biemans:
Thuis
Gisteren rond 18.00uur hebben we Babette weer in onze armen kunnen sluiten en zij in die van ons. Ze is erg blij op Nederlandse bodem te zijn. Na als een blok geslapen te hebben we samen een Hollands ontbijt gehad wat toch wel heel anders is dan wat in Nepal gebruikelijk is. Ze wil fietsen vandaag.. -
13 Mei 2015 - 09:35
Annie:
Lieve babette,
Fijn dat je er heelhuids weer bent. Wegens onze vakantie kon ik niet reageren, wisten wel dat je velig was. We zien je in nederland!
Groetjes annie en martin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
